برسی علل پرخاشگری

بررسی علل پرخاشگری

علائم رفتارهای پرخاشگری در گروه‌های سنی مختلف، متفاوت است. به عنوان مثال ممکن است رفتار پرخاشگری در کودکان 2 تا5 سال با گریه‌های شدید، زد و خورد با والدین و اطرافیان، پا کوبیدن و کوبیدن سر به دیوار و خود زنی همراه باشد. در دوران مدرسه نیز عمده خشونت در مقابل همسالان بروز می‌کند. در این دوران، حجم گریه‌ها کاهش می‌یابد. در دوران بلوغ نیز عمدتا رفتارهای خشونت‌آمیز می‌تواند تبدیل به یک نوع افسردگی شود. در این دوران، این رفتارها می‌تواند به 2 گروه کاملا آرام در خود فرو رفته با علائم افسردگی یا رفتارهای کاملا خشونت‌آمیز به شکل زد و خورد بروز کند.

چنانچه این رفتارها منشأ بیماری‌های روانی داشته باشند، احتمال خودکشی در این افراد زیاد است. همچنین امکان دارد از اواخر دوران تحصیلی راهنمایی یا اوایل دوران دبیرستان این خشونت‌ها به بزهکاری تبدیل شود. در این دوران، این کودکان اگر با همسالان نامناسب آشنا شوند، وارد گروه‌هایی می‌شوند که سرگرمی‌شان بزهکاری، سرقت، کیف‌قاپی و... است. بنابراین شناخت و ریشه‌یابی علت یا علل پرخاشگری، بسیار حائز اهمیت است چرا که با شناخت این عوامل می‌توان از میزان و شدت پرخاشگری کودکان کاست.

نکته درخور توجه این است که خانواده‌ها باید از دوران دبستان بویژه پایه اول ابتدایی متوجه رفتارهای فرزندانشان باشند و چنانچه رفتاری مانند ناخن جویدن، شب‌ ادراری، گریه‌های نامناسب، ترس، لرزش خفیف جسمی یا گفتاری در فرزندشان مشاهده کردند، هرچه سریع‌تر به روان‌شناس مراجعه کنند تا از ایجاد رفتارهای خشونت‌آمیز جلوگیری کنند.