شرطی شدن کودکان:
در این حالت، کودک شرطی شده است تا در مقابل هر خواستهاش گریه کند. معمولا این حالت در کودکان زیر 3 سال بیشتر دیده میشود. این گریه قطعا وسعت بیشتری پیدا میکند و به پا کوبیدن، کوبیدن سر به دیوار، فریاد زدن، کشیدن موها و خشونت در مقابل خواهر و برادر خود تبدیل میشود. برخی از این مسائل مربوط به این است که کودک برای رسیدن به تمام خواستههایش از خشونت استفاده میکند.
در این حالت، والدین باید فقط بیتوجهی از خود نشان بدهند چرا که هر نوع توجهی در مقابل این رفتارکودک، میتواند مساله را شدیدتر کند، مانند خشونت در مقابل والدین و فریاد کشیدن. تنها راهکار این مساله، نشان ندادن عکسالعمل در قبال کار این کودکان است اما چنانچه کودکی بارها و بارها در روز این کار را انجام بدهد و والدین از خود واکنش نشان ندهند، باعث میشود کودک در روند عاطفیاش با مشکل روبهرو شود.
در این خصوص نیز باید گفت اگر یک کودک از خود رفتار ناشایست خاصی انجام داد. برای درمان فقط به آن رفتار توجهی نکنند و با بقیه رفتارها به شکل دیگری برخورد کنند. گاهی در صورتی که رفتار کودک منطقی باشد، میتوان خواستههای کودک را برآورد، اما باید در مقابل غیرمنطقیترین رفتارهای کودک که به شکل بهانهگیری بروز میکند، والدین خاموش شوند. بیماریهای جسمی و روانی میتوانند منشأ پرخاشگری شوند
این گروه از بیماریها نیز که موجب پدید آمدن رفتار پرخاشگری کودکان است، به چند دسته تنوع تقسیمبندی میشوند.
بیشفعالی:
کودکانی که بیش فعال هستند، از خود شیطنت بیش از حد بروز میدهند. در صورتی که خانوادهها آگاهی لازم برای برخورد یا دارو درمانی با این کودکان را نداشته باشند و با این کودکان رفتار نامناسب داشته باشند،کودک آرام آرام به خاطر محدودیتهایی که دارد و به علت نبود شرایط برای تفریح و بروز هیجان، دچار ناراحتی عصبی و پرخاشگری میشود و رفتارهای خراب کارانهای از خود بروز میدهد. اولین راهکار برای درمان کودکانی که دچار چنین اختلالی هستند، این است که خانوادهها به محض اطلاع یافتن از بیماری فرزندشان به روانشناس کودک و نوجوان مراجعه کنند و در وهله نخست، اقدامات دارو درمانی را آغاز کنند.پس از آن نیز سعی کنند رفتار درمانی را بیاموزند.