شبکه های اجتماعی، نسل جدیدی از فضایی هستند که با اینکه عمر خیلی زیادی ندارند، به خوبی توانسته اند جای خود را در زندگی مردم باز کنند و خیلی از مردم در سنین مختلف و گروه های اجتماعی متفاوت، در شبکه های اجتماعی مجازی کنار هم گرد می آیند و از فاصله های بسیار دور، از این طریق با هم ارتباط برقرار می کنند.
این شبکه ها بر ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی افراد تاثیر می گذارند و در همان حین آسیب هایی نیز به آن ها وارد می کند. یکی از انواع این آسیب ها، ابراز خصومت و خشمی است که به صورت کلامی از طریق توهین، تحقیر، انتقاد، عذر و بهانه و به کار بردن واژه های زشت در این شبکه ها منتقل می شود و متاسفانه امروزه تبدیل به یکی از رفتارهای رایج در شبکه های مجازی شده است.
چرا در فضای مجازی می توانیم خشن باشیم؟
چند دلیل وجود دارد که به پرخاش در فضای مجازی راه می دهد:
* چهاردیواری اختیاری
قدیم ترها، وقتی با سروصدای بحث ها و دعوا و عزا و عروسی، همسایه ها اذیت می شدند، می شد در پاسخ به اعتراض دیگران، با چهره ای حق به جانب فریاد زد: «چاردیواری اختیاری!». اما امروزه، واژه های جدیدتری را برای فریاد کردن همان حق قدیمی ابداع شده است: «اینجا حریم شخصی من است»، «در مورد من قضاوت نکنید» و ده ها جمله شبیه این ها. همین استدلال از نوع حضور در شبکه های اجتماعی باعث شده که افراد این حق را برای خود قائل شوند که هر نوع اظهارنظر مثبت و منفی را نسبت به دیگران مطرح کنند و حتی در موارد شدیدتر خشم خود را در این شبکه ها ابراز نموده و از آن به عنوان حق طبیعی خود یاد کنند.
